Τα πλακάκια είναι μια πολύ δημοφιλής και ασφαλής επιλογή για τα σύγχρονα σπίτια. Είναι ανθεκτικά, καθαρίζονται εύκολα, μονώνουν από υγρασία και δίνουν στους χώρους του σπιτιού την όψη που θέλουμε. Είναι διαθέσιμα σε διάφορα μεγέθη, σχήματα, επιφάνειες, χρώματα και μπορούν να ταιριάξουν με κάθε στυλ διακόσμησης.

Χρησιμοποιώντας τη σωστή κόλλα και με την κατάλληλη επεξεργασία, τα πλακάκια μπορούν να κολληθούν πάνω σε οποιοδήποτε υπόστρωμα. Υπάρχουν πλακάκια πάχους 3,5mm για ειδικές εφαρμογές, με εξαιρετικές μηχανικές αντοχές σχεδιασμένα για την περίπτωση που δεν πρέπει να σηκωθεί πολύ το προϋπάρχον δάπεδο. Επειδή όμως συχνά τίθεται θέμα καταλληλότητας του υποστρώματος των υλικών πάνω στα οποία θα τοποθετηθούν τα πλακάκια, προτείνουμε σε κάθε περίπτωση να συμβουλευτείτε τους κατάλληλους τεχνικούς που έχουν γνώσεις και εμπειρία στο αντικείμενο.

Τα πάχη των πλακιδίων αλλάζουν ανάλογα με την εφαρμογή τους. Υπάρχουν πλακάκια πάχους 3,5 χιλιοστών (με πλέγμα) τα οποία χρησιμοποιούνται σε περιπτώσεις που δεν θέλουμε να “ψηλώσει” το δάπεδο. To συνηθισμένο πάχος ενός συμβατικού πλακιδίου είναι περίπου 9 χιλιοστά. Τέλος υπάρχουν πλακάκια 20χιλ και 30χιλ για ειδικές εφαρμογές λόγω των μεγάλων αντοχών που έχουν.

Κοκκινόπαστα πλακάκια: Με τον όρο κοκκινόπαστα περιγράφονται τα πλακάκια στα οποία έχει χρησιμοποιηθεί ως πρώτη ύλη (χώμα) με κόκκινο χρώμα. Αυτού του τύπου τα πλακάκια είναι πιο “μαλακά” και απορροφητικά από τα υπόλοιπα και συνήθως χρησιμοποιούνται για εφαρμογή σε τοίχους. Το χώμα που περιέχουν είναι χοντρόκοκκο το οποίο δεν τους επιτρέπει να ψηθούν σε θερμοκρασία μεγαλύτερη των 1.000⁰C.

Πλακάκια λευκής πάστας: Με τον όρο πλακάκια λευκής πάστας περιγράφουμε αυτά τα πλακάκια για τα οποία έχει χρησιμοποιηθεί πρώτη ύλη λευκού χρώματος (χώμα). Αυτού του είδους τα πλακάκια έχουν πιο μεγάλες αντοχές από τα κοκκινόπαστα πλακάκια. Συνήθως τα πλακάκια αυτής της κατηγορίας απαρτίζονται από χώμα λεπτόκοκκο και μπορούν να ψηθούν σε θερμοκρασία μέχρι και 1.200⁰C.

Color Body: Με τον όρο Color Body αναφερόμαστε σε πλακάκια τα οποία είναι κατασκευασμένα από λευκή πάστα η οποία έχει χρωματιστεί. Στην κατηγορία αυτή τα εργοστάσια τοποθετούν σμάλτο για να αποκτήσουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Μπορούν και ψήνονται μέχρι και τους 1.400⁰C.

Full Body (Ολόμαζα πλακάκια): Είναι παρόμοια με τα Color Body πλακάκια με την διαφορά ότι το αποτέλεσμα στην επιφάνεια τους επιτυγχάνεται από το ίδιο τους το υλικό. Ως εκ τούτου η επιφάνεια του πλακιδίου δεν σμαλτώνεται. Αυτή η κατηγορία πλακιδίων είναι πιο απορροφητική αλλά έχει μεγαλύτερη αντοχή από τα Color Body πλακάκια. Οι διαφορές στην πραγματικότητα είναι πολύ μικρές και χωρίς ουσία αν δεν πρόκειται για χώρο μεγάλης καταπόνησης, όπως σε ένα αεροδρόμιο ή στο μετρό. Τα Ολόμαζα πλακάκια ψήνονται στις ίδιες θερμοκρασίες με τα Color Body.

Σε γενικές γραμμές όσο μεγαλύτερη η θερμοκρασία ψησίματος τόσο μεγαλύτερη και η αντοχή του πλακιδίου. Όλα τα παραπάνω αφορούν γενικές πληροφορίες και ανάλογα με το εργοστάσιο διαφοροποιούνται.

Bicottura: Είναι ένας από τους πιο παλιούς τρόπους ψησίματος των πλακιδίων. Πρώτα ψήνεται ένα κομμάτι του πλακιδίου, το μπισκότο. Αφού ψηθεί και “στεγνώσει” από πάνω τοποθετείται και ψήνεται η πάστα του πλακιδίου. Ως εκ τούτου, η Bicottura αναφέρεται σε διπλό ψήσιμο του πλακιδίου. Η Bicottura χρησιμοποιείται ακόμα στην παραγωγή ορισμένων πλακιδίων τοίχου καθώς θεωρείται ότι έχει πολύ ωραίο χρωματικό αποτέλεσμα. Τα πλακάκια που προκύπτουν από την Bicottura είναι συνήθως μαλακά, απορροφητικά και συνήθως δεν είναι ίσια.

Monocottura: Αφορά την παραγωγή πλακιδίων με ένα ψήσιμο. Αποτελεί πιο καινούργιο τρόπο παραγωγής από την Bicottura. Η παραγωγή τους είναι πολύ πιο γρήγορη από την Bicottura και καθώς το υλικό ψήνεται όλο μαζί (μπισκότο και πάστα) έχουν μεγαλύτερη αντοχή. Παρόλα αυτά, είναι ένας τρόπος παραγωγής ο οποίος τείνει να μην χρησιμοποιείται για εφαρμογή σε δάπεδο από τότε που βγήκε ο τρόπος παραγωγής Gres Porcellanato. Αυτό συμβαίνει λόγω των μικρότερων αντοχών της Monocottura σε παρόμοια κοστολόγια παραγωγής.

Extruded: Κατασκευάζονται με μια πολύ παλιά τεχνολογία η οποία τείνει να καταργηθεί. Τις περισσότερες φορές ο τρόπος παραγωγής των extruded πλακιδίων παρομοιάζεται με την οδοντόκρεμα όταν βγαίνει από το σωληνάριο. Παρόμοια βγαίνει το υλικό πάνω σε ένα διάδρομο και κόβεται ανά διαστήματα δημιουργώντας τα πλακάκια. Αυτή η τεχνολογία χρησιμοποιείται σε διακοσμητικά πλακάκια και σε πλακάκια clinker.

Gres Porcellanato: Είναι αυτό που συνήθως ονομάζουμε “γρανιτοπλακάκι” (ένας αδόκιμος όρος) αφορά την διαδικασία με την οποία τα πλακάκια ψήνονται σε θερμοκρασία κοντά στους 1.400⁰C. Με αυτό τον τρόπο δημιουργούνται πλακάκια μεγάλης αντοχής και απορροφητικότητας ,μικρότερης του 0,5%. Για να μπορέσει να γίνει αυτή η διαδικασία χρειάζεται να επιλεγεί ένα σύνολο πρώτων υλών πολύ καλής ποιότητας και καθαρότητας. Τα πλακάκια Gres Porcellanato είναι ιδανικά για εφαρμογή τόσο στον τοίχο όσο και στο δάπεδο.

Η κοπή με “λέιζερ” ή πιο σωστά η υδροκοπή αφορά επιπρόσθετη επεξεργασία που μπορεί να γίνει στα πλακάκια μετά από την παραγωγή. Η υδροκοπή των πλακιδίων γίνεται με παρόμοιο τρόπο με την επεξεργασία του μάρμαρου και έχει ως αποτέλεσμα οι πλευρές των πλακιδίων να είναι λείες χωρίς το μπομπέ που δημιουργείται από το καλούπι. Με την υδροκοπή τα πλακάκια έχουν καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα όπως επίσης και μπορούν να τοποθετηθούν με μικρότερο αρμό.

Ο λόγος που βάζουμε αρμό μεταξύ των πλακιδίων είναι για να εκτονωθούν οι διαστολές και οι συστολές. Ειδικά σε μεγάλους χώρους όπως τα σαλόνια είναι σημαντικό να βάζουμε τουλάχιστον 2 χιλιοστά αρμό.

Στις περιπτώσεις που τα πλακάκια είναι υδροκοπής (κομμένα με λέιζερ) μπορούν να τοποθετηθούν κολλητά αλλά πρέπει να έχουμε μεριμνήσει ανά τακτά διαστήματα για τα σημεία που θα μπορούν αυτά να εκτονωθούν. Πάντα αφήνουμε αρμό κάτω από το σοβατεπί για να γίνει αυτή η εκτόνωση, αλλά πολλές φορές πρέπει να αφήσουμε αρμούς διαστολής και μέσα στον χώρο. Αυτή η μελέτη πρέπει να γίνεται από κάποιον που έχει εμπειρία σε αυτού του είδους την εφαρμογή.

Σε περίπτωση που τα πλακάκια τοποθετηθούν κολλητά χωρίς την απαραίτητη μελέτη, είναι πολύ πιθανό από τη διαστολή και τη συστολή κάποια στιγμή να ξεκολλήσουν ή να σπάσουν.

Το Group ή αλλιώς PEI αναφέρεται στην αντοχή της επιφάνειας του πλακιδίου όσον αφορά την τριβή της. Ο τρόπος που το ινστιτούτο PEI (Porcelain Enamel Institute) χαρακτηρίζει κάθε πλακάκι, είναι τοποθετώντας το κάτω από ένα επαναλαμβανόμενο φορτίο το οποίο προσομοιάζει την τριβή που προκαλεί το περπάτημα στην επιφάνεια του πλακιδίου. Ανάλογα με τον αριθμό των επαναλήψεων που θα οδηγήσουν στην φθορά του πλακιδίου, το πλακάκι χαρακτηρίζεται σε PEI. Οι επαναλήψεις αυτές μετριούνται σε revolutions.

Επομένως ο χαρακτηρισμός Group, PEI αναφέρεται στην μακροπρόθεσμη αντοχή στην φυσική καταπόνηση. Για την αντοχή, την απορροφητικότητα, την ανθεκτικότητα σε χαμηλές θερμοκρασίες κτλ υπάρχουν αλλά test που πρέπει να γίνουν.

Το ινστιτούτο PEI (Porcelain Enamel Institute) μας ενημερώνει παρακάτω για τις ιδιότητες του πλακιδίου ανάλογα με τον χαρακτηρισμό του:

PEI I: Περιοχές πολύ ελαφριάς κίνησης (Υπνοδωμάτια μόνο)
<154 revolutions

PEI II: Περιοχές ελαφριάς κίνησης (Υπνοδωμάτια, Μπάνια κλπ.)
300, 450, 600 revolutions

PEI III: Περιοχές μέσης κίνησης (Κουζίνες, Διάδρομοι, Σαλόνια κλπ.)
750, 900, 1200, 1500 revolutions

PEI IV: Περιοχές αυξημένης κίνησης (Είσοδοι, Ξενοδοχεία κλπ.)
1500+ revolutions

PEI V: Περιοχές πολύ αυξημένης κίνησης (Δημόσιοι χώροι κλπ.)
12000 revolutions

Ο χαρακτηρισμός Mohs, δημιουργήθηκε από τον Γερμανό γεωλόγο Friedrich Mohs για τον χαρακτηρισμό πετρωμάτων όσον αφορά την σκληρότητα τους απέναντι στην τριβή. Το test που πραγματοποιείται για τον χαρακτηρισμό αυτό, είναι το τρίψιμο της επιφάνειας του πλακιδίου με υλικά σκληρότητας 1 έως 10. Όποιο υλικό γρατζουνίσει την επιφάνεια, αντίστοιχος είναι και ο χαρακτηρισμός της επιφάνειας σε Mohs. Για παράδειγμα ο χαρακτηρισμός Mohs 1 αναφέρεται στην σκληρότητα του πετρώματος Talc ενώ χαρακτηρισμός Mohs 10 αναφέρεται στην σκληρότητα του διαμαντιού. Για τα πλακάκια οι κατηγορίες αυτές φτάνουν μέχρι το Mohs 6. Ο χαρακτηρισμός Mohs επομένως αναφέρεται στην αντοχή της επιφάνειας στη φθορά όπως και το PEI το οποίο προαναφέραμε. Η διαφορά τους είναι ότι το test PEI αναφέρεται στη μακροπρόθεσμη φθορά του πλακιδίου ενώ το Mohs στην άμεση φθορά. Επομένως ο χαρακτηρισμός PEI ενδείκνυται για την αναγνώριση της αντοχής του πλακιδίου στη μελλοντική φθορά του από την χρήση.

Η παρτίδα περιγράφει κάποια αλλαγή στην παραγωγή των πλακιδίων. Δηλαδή το άνοιγμα-κλείσιμο του φούρνου, καινούργιες πρώτες ύλες, αλλαγή στο design του πλακιδίου κτλ. Όλα τα προαναφερθέντα επηρεάζουν την διάσταση (κάλιμπρο) και την χρωματική απόχρωση του πλακιδίου (τόνος). Επομένως η παρτίδα με μια λέξη περιγράφει το κάλιμπρο και τον τόνο του πλακιδίου. Οι αλλαγές στην παρτίδα συμβαίνουν αρκετές φορές μέσα στον χρόνο. Για αυτό τον λόγο είναι πολύ σημαντικό να αγοράζουμε λίγα περισσότερα πλακάκια από αυτά που χρειαζόμαστε και να τα αποθηκεύουμε.

Το πλακάκι είναι καλός αγωγός της θερμότητας άρα μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ενδοδαπέδια θέρμανση. Θα πρέπει να προσέξουμε τα εξής:

Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε μεγαλύτερους αρμούς από ότι συνήθως για να αντέχουν τις συστολές-διαστολές. Πρέπει να χρησιμοποιηθεί ελαστική κόλλα για να επιτρέπει διαφορετική συστολή στο πλακάκι από ότι το υπόστρωμα.

Η κάθε σειρά πλακιδίων έχει τα δικά της χαρακτηριστικά τα οποία αποτελούν και στοιχεία της ομορφιάς της. Το V στα πλακάκια χαρακτηρίζει τον βαθμό ομοιομορφίας που έχουν σε χρωματισμό και σε τόνο τα πλακάκια της ίδιας σειράς. Η διαφορά στο V δεν είναι αποτέλεσμα λάθους του εργοστασίου αλλά αποτέλεσμα σχεδιασμού. Ως εκ τούτου, η επιλογή πλακιδίων από κιβώτια με σκοπό την ομοιόμορφη τοποθέτησή τους, είναι αδύνατη.

V1 – Ομοιόμορφη εμφάνιση Οι διαφορές μεταξύ των πλακιδίων από την ίδια σειρά παραγωγής είναι ελάχιστες.

V2 – Μικρές διαφοροποιήσεις Οι διαφορές στον τόνο και στα σχέδια μεταξύ των πλακιδίων είναι διακριτές αλλά ανεπαίσθητες.

V3 – Μέτριες διαφοροποιήσεις Ενώ οι χρωματισμοί και τα σχέδια είναι παρόμοια, τα πλακάκια διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους. Ως εκ τούτου, το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι ενιαίο.

V4 – Σημαντικές διαφοροποιήσεις Το κάθε πλακάκι έχει τελείως διαφορετικό χρώμα και σχέδιο από τα υπόλοιπα. Το αποτέλεσμα κάθε φορά είναι μοναδικό.

Η κάθε λεκάνη έχει πολύ διαφορετικό σχήμα επομένως είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε το μοντέλο της λεκάνης για να βρούμε με ακρίβεια το καπάκι. Τις περισσότερες φορές που επιλέγουμε καπάκι χωρίς να γνωρίσουμε το μοντέλο της λεκάνης δεν εφαρμόζει καλά, με αποτέλεσμα να παλαντζάρει και μακροπρόθεσμα να χαλάει.

Όταν δεν γίνεται να βρούμε το μοντέλο της λεκάνης, μπορούμε να πάρουμε το καπάκι της λεκάνης ως δείγμα και να βρούμε κάποιο παρόμοιο που να ταιριάζει με την λεκάνη μας.

Σε περίπτωση που δεν γίνεται να αφαιρέσουμε το καπάκι της λεκάνης μας, πρέπει να πάρουμε ένα χαρτί και ένα μολύβι και να κάνουμε ένα ακριβές σκαρίφημα από το καπάκι. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στον σχεδιασμό των σημείων στήριξης από το καπάκι.

Μαντεμένια μπανιέρα

Πλεονεκτήματα: Η μαντεμένια μπανιέρα είναι κατασκευασμένη από χυτοσίδηρο προσδίδοντάς της, καλύτερες μηχανικές αντοχές από την ακρυλική. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι ο τεχνικός δεν έχει μεγάλα περιθώρια λάθους. Η μπανιέρα δεν μπορεί να σκεβρώσει ούτε να κάνει θόρυβο σαν να είναι κούφια.

Μειονεκτήματα: Είναι πολύ βαριά και υπάρχει δυσκολία στην μεταφορά της. Επίσης, δεν έχει πολλά σχέδια, σχήματα και διαστάσεις. Ο τρόπος επισμάλτωσής της δημιουργεί στην επιφάνεια μια υφή που θυμίζει “κυτταρίτιδα”. Τον χειμώνα, λόγω του υλικού κατασκευής, η μαντεμένια μπανιέρα είναι κρύα στην αφή. Είναι πιο ακριβή από την ακρυλική μπανιέρα.

Ακρυλική μπανιέρα

Πλεονεκτήματα: Είναι πολύ ελαφριά και βγαίνει σε πολλά σχήματα, διαστάσεις και σχέδια. Η επιφάνεια της έχει πολύ όμορφο αποτέλεσμα στο μάτι. Το πλαστικό της δρα ως μονωτικό και δεν είναι κρύα τον χειμώνα. Είναι πιο οικονομική από την μαντεμένια μπανιέρα.

Μειονεκτήματα: Θέλει ιδιαίτερη προσοχή στην τοποθέτηση καθώς ο μάστορας πρέπει να κάνει καλό γέμισμα κάτω από την μπανιέρα.

Τα κυριότερα υλικά από τα οποία κατασκευάζονται οι μπανιέρες είναι ακρυλικό, μαντέμι, solid surface (τύπου corian) και ατσάλι. Λόγω του συνδυασμού τιμής και δυνατοτήτων έχουν επικρατήσει οι μαντεμένιες και οι ακρυλικές.

Διάσταση της καμπίνας: Οποιαδήποτε καμπίνα μικρότερη του 75×75 είναι πολύ μικρή. Στην περίπτωση της καμπίνας κάθε εκατοστό μετράει.

Ύψος μπάνιου: Καθώς στις περισσότερες ανακαινίσεις τα μπάνια έχουν πατάρι, είναι σημαντικό να έχουμε μετρήσει το ύψος του μπάνιου. Σε ένα σπίτι με πατάρι, το ύψος του μπάνιου συνήθως δεν ξεπερνάει τα δύο μέτρα.

Φάρδος καμπίνας: Όταν η καμπίνα τοποθετείται από την μια άκρη στην άλλη, είναι σημαντικό το φάρδος του ανοίγματος να μετριέται σε τρία σημεία. Χαμηλά, στη μέση και πάνω. Οι τοίχοι των σπιτιών δεν είναι ίσιοι με αποτέλεσμα να υπάρχουν διακυμάνσεις στο φάρδος του ανοίγματος οι οποίες δεν είναι ορατές με γυμνό μάτι.

Υλικό καμπίνας: Πάντα πρέπει να ελέγχουμε αν το γυαλί είναι securit (κρύσταλλο ασφαλείας). Securit γυαλί σημαίνει ότι σε περίπτωση που σπάσει γίνεται “ρύζι” αποφεύγοντας έτσι τυχόν τραυματισμούς.

Άνοιγμα τζαμιού: Πρέπει να μελετηθεί από ποια πλευρά θέλουμε να ανοίγει το τζάμι με βάση τον χώρο του μπάνιου.

Καλό είναι να αποφεύγουμε τις ανοιγόμενες καμπίνες. Όταν μια καμπίνα ανοίγει προς τα έξω, το φύλλο της καταλαμβάνει μεγάλο χώρο από το μπάνιο. Επίσης στην καμπίνα με πόρτα, τα νερά στραγγίζουν από την πόρτα στο πάτωμα. Σε περίπτωση που η καμπίνα ανοίγει προς τα μέσα, αν κάποιος ζαλιστεί από τους ατμούς και λιποθυμήσει, θα παρεμποδίσει το άνοιγμα της πόρτας με αποτέλεσμα να χρειαστεί να σπάσουν την καμπίνα για να τον απεγκλωβίσουν. Ως εκ τούτου, καλό είναι να προτιμάμε συρόμενες καμπίνες.

Αν το επιτρέπει ο χώρος, είναι καλύτερο να τοποθετούμε κρεμαστή λεκάνη. Τα οφέλη είναι τα εξής:

Εξοικονόμηση χώρου: Με το εντοιχισμένο καζανάκι γλιτώνουμε χώρο καθώς τα 10εκ από το καζανάκι είναι πλέον μέσα στον τοίχο.

Καλύτερη αισθητική: Το αισθητικό αποτέλεσμα είναι καλύτερο καθώς δεν φαίνεται το καζανάκι.

Καθαριότητα: Καθώς η λεκάνη στερεώνεται στον τοίχο, το δάπεδο από κάτω μπορεί να καθαριστεί με ευκολία.

Ηχομόνωση: Επειδή το καζανάκι είναι μέσα στον τοίχο, προσφέρει ηχομόνωση τόσο στο τράβηγμα όσο και στο γέμισμα.

Αντοχή: Η αντοχή του βάρους δεν είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να μας απασχολεί, καθώς τα επώνυμα εντοιχισμένα συστήματα μπορούν να αντέξουν μέχρι και 450 κιλά.

Με τον όρο Rimless περιγράφουμε τις λεκάνες οι οποίες δεν έχουν στο μεγαλύτερο μέρος του χείλους τους οπές για να βγάζουν το νερό.

Οι Rimless λεκάνες πρωτοεμφανίστηκαν στα νοσοκομεία λόγω της ιδιότητάς τους να καθαρίζονται εύκολα και σωστά. Εκμεταλλευόμενες την πίεση του νερού καταφέρνουν να κρατάνε καθαρή την λεκάνη με ελάχιστα σημεία που δεν επιτρέπουν το ανθρώπινο χέρι να φτάσει για να καθαριστούν.

Χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή στην ποιότητα της πορσελάνης, καθώς σε περίπτωση που δεν έχει μελετηθεί σωστά ενδέχεται όταν μπαίνει σε λειτουργία το καζανάκι να πετάγονται σταγόνες.

Με τον όρο Aquablade περιγράφεται ένα παρόμοιο σύστημα με το Rimless. Η διαφορά των δύο είναι ότι το Aquablade έχει μια σχισμή για να βγάζει το νερό αντίθετα με το Rimless το οποίο χρησιμοποιεί ένα αυλάκι στο πάνω τμήμα της λεκάνης.

Τα εντοιχισμένα καζανάκια είναι απολύτως ασφαλή. Παλαιότερα μπορεί να είχαν κάποια θέματα, αλλά πλέον είναι πλήρως επισκευάσιμα. Ο υδραυλικός έχει την δυνατότητα να αλλάξει όλα τα εξαρτήματα που φθείρονται από το καζανάκι μέσα από την πλακέτα του. Ένα εντοιχισμένο καζανάκι μπορεί να στηρίξει μέχρι και 450 κιλά και είναι αισθητικά ανώτερο της συμβατικής λεκάνης. Δεν είναι τυχαίο ότι όλα τα αεροδρόμια και ξενοδοχεία έχουν εντοιχισμένα καζανάκια.

Στις περισσότερες περιπτώσεις ανακαίνισης μπορούμε να τοποθετήσουμε εντοιχισμένο καζανάκι. Έχει να κάνει με το πάχος τούβλου και την ποιότητα κατασκευής του τοίχου. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία από εντοιχισμένα καζανάκια που ταιριάζουν σε διάφορους χώρους και διαστάσεις. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να συμβουλευτείτε τον μηχανικό και τον υδραυλικό σας.

Πριν τοποθετήσουμε μια καινούργια μπαταρία, θα πρέπει να αφήσουμε το νερό του δικτύου να τρέξει στις σωληνώσεις προκειμένου να φύγουν τυχόν χώματα, πέτρες και υλικά συγκόλλησης. Σε αντίθετη περίπτωση μπορεί να καταστραφεί ο μηχανισμός της μπαταρίας και να μην ισχύει η εγγύηση της.

Οι εντοιχισμένες μπαταρίες είναι μια πολύ καλή πρόταση τόσο για ανακαινισμένο όσο και για καινούργιο μπάνιο. Έχουν την ίδια απόδοση με τις αντίστοιχες μη εντοιχισμένες δίνοντας ένα πολύ καλύτερο αισθητικά αποτέλεσμα. Σε περίπτωση ζημιάς, όλες οι διορθώσεις μπορούν να γίνουν εύκολα από τον υδραυλικό με πρόσβαση συνήθως από το πόμολο, πίσω από το οποίο βρίσκεται ο μηχανισμός.

Εξασφαλίζει τη σταθερή θερμοκρασία του νερού που μας παρέχει με βάση τις επιλογές μας. Δεν χρειάζεται κάθε φορά που πλενόμαστε να προσπαθούμε να βρούμε την σωστή αναλογία ζεστού-κρύου όπως στις αναμεικτικές.

Πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι ο εχθρός της μπαταρίας είναι η χλωρίνη και γενικότερα τα όξινα διαλύματα. Πρέπει να χρησιμοποιούμε μη όξινα καθαριστικά ειδικά στις χρωματιστές μπαταρίες. Σε περίπτωση που τα κατάλοιπα επιμένουν υπάρχουν ειδικά καθαριστικά εναντίον των αλάτων τα οποία δρουν κατευθείαν. Σε κάθε περίπτωση πρέπει ο καθαρισμός να γίνεται με ένα μαλακό πανί και όχι με τραχιά σφουγγάρια που μπορούν να χαράξουν τις μπαταρίες.

Οι μπαταρίες βάφονται με τρεις κυρίως διαδικασίες. Κάθε διαδικασία έχει διαφορετικό αποτέλεσμα στο χρώμα και διαφορετικές αντοχές. Παρακάτω τις αναγράφουμε κατά αύξον κόστος επεξεργασίας και αντοχής της βαφής:

Ηλεκτροστατική βαφή πούδρας (Powder Coating): Είναι η διαδικασία κατά την οποία εναποτίθεται χρώμα στην επιφάνεια της μπαταρίας σε μορφή σκόνης με την βοήθεια ενός πιστολιού. Κατά την διάρκεια της βαφής οι μπαταρίες φορτίζονται ηλεκτροστατικά το οποίο βοηθάει στην καλύτερη εναπόθεση της βαφής. Έπειτα από την βαφή της μπαταρίας, η επιφάνεια της θερμαίνεται για να δημιουργηθεί μια ενιαία “κρούστα” χρώματος.

Ηλεκτρόλυση (Galvanization, Electroplating): Κατά τη διάρκεια της ηλεκτρόλυσης των μπαταριών οι μπαταρίες εναποτίθενται σε μεγάλες δεξαμενές. Η μπαταρία είναι καλός αγωγός του ρεύματος όπως επίσης και η βαφή. Καθώς η δεξαμενή ηλεκτρίζεται η μπαταρία δρα ως “μαγνήτης” έλκοντας τα σωματίδια του χρώματος στην επιφάνειά της. Το χρώμα προστίθεται σταδιακά στη δεξαμενή (αυτοματοποιημένα) και εναποτίθενται κατευθείαν στην επιφάνεια της μπαταρίας. Μονωτικά διαλύματα υπάρχουν στην δεξαμενή για να βοηθούν στο να κλείσει το κύκλωμα. Με τη διαδικασία αυτή, βάφονται κυρίως οι μπαταρίες σε χρώμιο.

PVD (Physical vapor deposition): H βαφή PVD είναι μια πολύ εξειδικευμένη βαφή με εξαιρετικό αισθητικό αποτέλεσμα αλλά και αντοχές. Οι μπαταρίες τοποθετούνται σε ένα θάλαμο κενού αέρος (vacuum chamber). Το χρώμα μέσα στις δεξαμενές μετατρέπεται κατευθείαν από στερεή μορφή σε αέρια, χωρίς να περάσει από υγρή μορφή. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι μπαταρίες “ατμίζονται” εναποθέτοντας ένα film από χρώμα. Έπειτα από την εναπόθεση του, το χρώμα ξαναστερεοποιείται χωρίς να περάσει από την υγρή μορφή. Η διαδικασία αυτή παίρνει περισσότερο χρόνο από τις υπόλοιπες και έχει ως αποτέλεσμα βαφή αντοχής έως και 4 φορές μεγαλύτερης από το χρώμιο.

Το πάχος βαφής μετριέται σε “μικρά” και έχει να κάνει κυρίως με τη διάρκεια βαφής. Επομένως, ο τρόπος βαφής σε συνδυασμό με τo πάχος βαφής σε “μικρά” μας δείχνει την αντοχή του χρώματος της μπαταρίας.

Οι όροι Inox, Stainless Steel ή ανοξείδωτο ατσάλι αναφέρονται στο ίδιο υλικό. Το υλικό αυτό έχει την ιδιότητα να μην σκουριάζει. Συνήθως το κριτήριο επιλογής μιας μπαταρίας Inox είναι αισθητικό, λόγω του έντονου βουρτσιστού αποτελέσματος στην επιφάνεια της. Το Inox αποτελείται από σίδηρο με ένα μικρό ποσοστό άνθρακα και νικελίου, το οποίο νικέλιο δεν αφήνει τις μπαταρίες να σκουριάσουν. Ανάλογα με τις προσμίξεις του το Inox κατατάσσεται σε ποιότητες από τις οποίες η Inox-316 είναι η καλύτερη για τις μπαταρίες. Σε περίπτωση που η μπαταρία δεν τοποθετηθεί σε εξωτερικό χώρο, τότε μπορεί να χρησιμοποιηθεί χαμηλότερης ποιότητας Inox, όπως το Inox-304.

Η επιλογή των αξεσουάρ μπάνιου γίνεται κυρίως με κριτήριο το ύφος του μπάνιου. Σε ένα ρουστίκ μπάνιο θα τοποθετηθούν ρουστίκ αξεσουάρ, σε ένα μοντέρνο μπάνιο μοντέρνα αξεσουάρ και ούτω καθεξής.

Επίσης ένα ακόμα κριτήριο είναι το χρώμα των μπαταριών. Παραδείγματος χάρη, σε περίπτωση που οι μπαταρίες είναι μαύρες τα αξεσουάρ είναι μαύρα.

Ένα ακόμα κριτήριο είναι η αντοχή που χρειαζόμαστε. Αν πρόκειται για ξενοδοχείο, αεροδρόμιο κτλ χρειαζόμαστε πολύ μεγαλύτερη αντοχή στα αξεσουάρ από μια οικία. Τα αξεσουάρ σε αυτές τις περιπτώσεις μπορούν να είναι anti-vandal, ανοξείδωτα κτλ.

Η επιλογή του επίπλου για το μπάνιο γίνεται με κύριο κριτήριο το ύφος που θέλουμε να έχει το μπάνιο. Αν θέλουμε ένα ρουστίκ, μοντέρνο, κλασσικό κτλ μπάνιο ανάλογη πρέπει να είναι και η επιλογή του επίπλου.

Ένα πολύ σημαντικό κριτήριο επίσης είναι το υλικό κατασκευής του επίπλου. Το έπιπλο μπορεί να είναι κατασκευασμένο από φυσικό ξύλο, κοντραπλακέ, mdf, μοριοσανίδα κτλ. Κάθε υλικό έχει τα δικά του πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Το φυσικό ξύλο και το κόντρα πλακέ θεωρούνται τα καλύτερα υλικά από πλευράς αντοχής.

Ιδιαίτερη σημασία πρέπει να δίνουμε στο υλικό του πάγκου. Η πιο ασφαλής λύση είναι το έπιπλο να έχει μονοκόμματο πάγκο από πορσελάνη. Σε κάθε άλλη περίπτωση, καθώς ο πάγκος έρχεται συχνά σε επαφή με νερό, είναι σημαντικό να είναι κατασκευασμένος από κάποιο ανθεκτικό υλικό. Παραδείγματος χάρη, ένας μαρμάρινος πάγκος είναι μια πολύ πιο ασφαλής επιλογή από ένα πάγκο από μοριοσανίδα.

Όταν καθαρίζουμε το έπιπλο μπάνιου πρέπει να αποφεύγουμε τις τραχιές επιφάνειες που μπορούν να φθείρουν το έπιπλο. Επίσης, είναι πολύ σημαντικό να καθαρίζουμε τα στάσιμα νερά καθώς σε βάθος χρόνου μπορούν να απορροφηθούν από το έπιπλο, δημιουργώντας φουσκώματα και σκασίματα. Τέλος, όταν το μπάνιο θα μείνει για πολύ καιρό κλειστό (εξοχική κατοικία πχ) είναι καλό να αφήνουμε την πόρτα και ίσως κάποιο παράθυρο ανοιχτό για να αερίζεται ο χώρος.

Η ντουζιέρα μπορεί να είναι κατασκευασμένη από πορσελάνη, ακρυλικό, ατσάλι, τεχνογρανίτη και ατσάλι. Οι πιο συνηθισμένες ντουζιέρες είναι οι πορσελάνινες και οι ακρυλικές.

Η ντουζιέρα έχει να κάνει με την καμπίνα. Πρώτα βλέπουμε την διάσταση της καμπίνας που μας χωράει και μετά επιλέγουμε την ντουζιέρα που αυτή θα ακουμπήσει πάνω.

Η ντουζιέρα μπορεί να ακουμπήσει στο πλακάκι, ή μπορεί να είναι “βυθιστεί” και να έρθει “πρόσωπο” με το πλακάκι. Στην δεύτερη περίπτωση τοποθετούμε συνήθως καμπίνες slim με μικρό προφίλ. Σε περίπτωση ανακαίνισης είναι δύσκολο να “βυθίσουμε” την ντουζιέρα μας καθώς δεν υπάρχει το αναγκαίο βάθος.

Η κατασκευή χτιστής ντουζιέρας είναι αναμφίβολα μια τάση. Μας προσφέρει συνέχεια στον χώρο επιτρέποντας ένα μονόχρωμο αποτέλεσμα. Όταν αποφασίζουμε να κάνουμε μια χτιστή ντουζιέρα πρέπει να προσέξουμε τα εξής:

Μόνωση: Μια χτιστή ντουζιέρα χρειάζεται να είναι μονωμένη από υγρασίες

Κόλλα: Στην περίπτωση της χτιστής ντουζιέρας πρέπει να χρησιμοποιούμε ειδική κόλλα μεγάλης αντοχής και ελαστικότητας.

Πλακάκια: Καλό είναι να χρησιμοποιούμε “γρανιτοπλακάκια” καθώς έχουν μικρή απορροφητικότητα.

Στόκος: Πρέπει να χρησιμοποιούμε εποξικό στόκο για λόγους μόνωσης και αποφυγή μούχλας στους αρμούς.

Σημαντικό είναι σε αυτό το σημείο να τονίσουμε ότι δεν χρειάζεται να πληρούνται και οι τέσσερις συνθήκες. Η επιλογή γίνεται ανάλογα με τον χώρο και με την καθοδήγηση ειδικού. Παραδείγματος χάρη, στις περισσότερες περιπτώσεις έτσι και χρησιμοποιήσουμε γρανιτοπλακάκια και εποξικό στόκο είμαστε προστατευμένοι από υγρασίες.

Ακρυλική ντουζιέρα

Πλεονεκτήματα: Οι ακρυλικές ντουζιέρες βγαίνουν σε πολλά σχέδια, σχήματα και διαστάσεις. Είναι ελαφριές και εύκολες στην τοποθέτηση. Βγαίνουν σε μικρό πάχος (slim) και δρουν μονωτικά έχοντας χειμώνα, καλοκαίρι ουδέτερη θερμοκρασία. Είναι πιο οικονομικές από την πορσελάνη.

Μειονεκτήματα: Οι ακρυλικές ντουζιέρες είναι πιο “μαλακές” από τις πορσελάνινες. Παρόλα αυτά, καθώς οι ντουζιέρες εφάπτονται στο έδαφος η μηχανική υπεροχή της πορσελάνης δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία.

Πορσελάνινη ντουζιέρα

Πλεονεκτήματα: Οι πορσελάνινες ντουζιέρες είναι πιο στιβαρές από τις ακρυλικές μειώνοντας την πιθανότητα κακής τοποθέτησης από τον υδραυλικό.

Μειονεκτήματα: Έχουν περιορισμένες διαστάσεις, σχέδια και σχήματα. Η αφή τους είναι κρύα και δεν βγαίνουν με τόσο μικρό προφίλ όσο οι ακρυλικές. Η τιμή τους είναι πιο υψηλή από τις ακρυλικές.

Ειδικά στα εντοιχισμένα είδη υγιεινής είναι πολύ σημαντικό να τα προμηθευτούμε από κάποια εταιρία την οποία εμπιστευόμαστε και υπάρχουν ανταλλακτικά. Οι περισσότεροι οίκοι του εξωτερικού παρέχουν εγγύηση τουλάχιστον 2 ετών από την αγορά της μπαταρίας.

Επίσης, αν η πορσελάνη που έχουμε αγοράσει δεν είναι καλή ποιοτικά μπορεί να αρχίσει να “τριχιάζει” ή ακόμα και να κιτρινίσει. Αυτό γίνεται σε βάθος χρόνου επομένως δεν είναι κάτι που καλύπτεται από καμία εγγύηση. Η προμήθεια πορσελάνης πρέπει να γίνεται από έναν από τους μεγάλους οίκους του εξωτερικού.

Ο πιο συνήθης λόγος για να χαλάσει μια μπαταρία είναι να μην έχει αδειάσει το δίκτυο από χώματα, πετραδάκια κτλ από την οικοδομή. Το δίκτυο μπαίνει σε λειτουργία αφού τοποθετηθούν οι μπαταρίες και τα διάφορα υπολείμματα καταλήγουν μέσα στον μηχανισμό της μπαταρίας καταστρέφοντάς τον.

Επίσης, ακόμα και τα καλύτερα είδη υγιεινής να έχουν επιλέγει, αν το τεχνικό συνεργείο δεν είναι έμπειρο αρκεί για να χαλάσουν. Επομένως η σωστή τοποθέτηση είναι κλειδί για την ορθή λειτουργία.

Στα είδη υγιεινής δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται όξινα διαλύματα όπως και επίσης τραχιές επιφάνειες καθαρισμού. Τα καλύτερα καθαριστικά που μπορούμε να χρησιμοποιούμε είναι προϊόντα όπως το Detol και το πράσινο σαπούνι. Σε περίπτωση διαφορετικού υλικού από την κλασσική λευκή πορσελάνη και του χρωμίου στις μπαταρίες, πρέπει να δίνεται ακόμα μεγαλύτερη προσοχή.

Οι νιπτήρες κατατάσσονται στις παρακάτω κατηγορίες:

Νιπτήρες επίπλου: Οι νιπτήρες επίπλου έχουν ιδιαίτερη επεξεργασία για να μπορούν να συνδυαστούν με έπιπλο. Δεν μπορεί οποιοσδήποτε νιπτήρας να τοποθετηθεί σε βάση επίπλου.

Επίτοιχοι νιπτήρες: Οι επίτοιχοι νιπτήρες είναι σχεδιασμένοι ώστε να μπορούν να τοποθετηθούν στον τοίχο με την βοήθεια μεγάλων βιδών (στριφώνια).

Υποκαθήμενοι νιπτήρες: Υποκαθήμενοι λέγονται οι νιπτήρες οι οποίοι τοποθετούνται κάτω από τον πάγκο χωρίς να αφήνουν χείλος περιμετρικά. Τέτοιους νιπτήρες χρησιμοποιούμε συνήθως με μαρμάρινους πάγκους.

Επικαθήμενοι νιπτήρες: Επικαθήμενοι νιπτήρες είναι παρόμοιοι με τους υποκαθήμενους με τη διαφορά ότι αφήνουν ένα χείλος στην πάνω πλευρά του πάγκου. Συνήθως χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό με πιο ευπαθείς πάγκους, όπως ξύλου, γιατί μπορούν να φιλοξενήσουν την μπαταρία πάνω στην πορσελάνη και να μην έρχεται ο πάγκος σε άμεση επαφή με το νερό.

Νιπτήρες ελεύθερης τοποθέτησης: Οι νιπτήρες ελεύθερης τοποθέτησης είναι οι πιο δημοφιλής αυτή την στιγμή. Η κατηγορία αυτή αφορά τους νιπτήρες οι οποίοι δεν χρειάζονται κάποια ιδιαίτερη προετοιμασία για την τοποθέτηση εκτός από την βαλβίδα. Μερικές φορές είναι διαμορφωμένοι ώστε να μπορούν να φιλοξενήσουν μπαταρία αλλά συνήθως επιλέγονται χωρίς οπή για μπαταρία και τοποθετούνται με υψηλή μπαταρία στο πλάι.

Οι νιπτήρες τα τελευταία χρόνια κατασκευάζονται από μια πληθώρα υλικών όπως τσιμέντο, corian, χρωματιστή πορσελάνη, πέτρα, γυαλί κτλ. Κάθε υλικό έχει τις δικές του ιδιότητες και περιορισμούς ως προς την χρήση. Η επιλογή του υλικού πρέπει να γίνει σε συνδυασμό με τον ειδικευμένο σας σύμβουλο.

Το υδρομασάζ έχει ευεργετικές ιδιότητες για τον άνθρωπο. Μελέτες έχουν δείξει ότι 15 με 20 λεπτά χαλάρωσης στο υδρομασάζ ανακουφίζουν, ελαττώνουν τους μυϊκούς σπασμούς και βοηθούν στον ύπνο. Αυξάνουν την περιφερειακή κυκλοφορία του αίματος βοηθώντας στους χρόνιους πόνους και ενοχλήσεις. Τέλος, μέσω της αυξημένης αιμάτωσης που προκαλεί το υδρομασάζ βοηθάει και τονώνει το δέρμα.

Καλή θερμοκρασία για μια συνεδρία είναι αυτή του σώματος δηλαδή 37⁰C. Πιο ζεστό ή πιο κρύο προκαλεί διέγερση.

Δεν υπάρχει μαντεμένια μπανιέρα υδρομασάζ και ο λόγος είναι απλός. Το μαντέμι έχει δυσκολία στο να θερμανθεί αλλά και να διατηρήσει θερμοκρασία. Ως εκ τούτου, προτιμάμε το ακρυλικό το οποίο δρα ως μονωτικό.

Ψηφίδα επιλέγουμε κυρίως για τους παρακάτω λόγους:

Εφαρμογή σε πισίνα: Από άποψη εφαρμογής, μόνωσης και αισθητικής, η ψηφίδα είναι μακράν το καλύτερο υλικό που μπορούμε να επιλέξουμε για την πισίνα.

Κατασκευαστικοί λόγοι: Τα πλακάκια δεν μπορούν να ντύσουν κοίλες επιφάνειες, επομένως η ψηφίδα είναι η μοναδική λύση.

Αισθητικούς λόγους: Μια παρέμβαση με ψηφίδα σε ένα χώρο, ακόμα και περιορισμένη,
αλλάζει ολόκληρή του την αισθητική.

Πρέπει να προσέξουμε το υπόστρωμα να είναι όσο πιο λείο γίνεται. Αν η ψηφίδα δεν είναι σε πλέγμα αλλά έχει χαρτί μπροστά, πρέπει να προσέξουμε να μην βραχεί πριν και κατά την διάρκεια της τοποθέτησης. Σε περίπτωση που κάποιο κομμάτι κολλήσει στραβά, πριν στεγνώσει η κόλλα και με την βοήθεια μιας φαλτσέτας, το αφαιρούμε προσεκτικά και το κολλάμε ξανά σωστά.

Η κόλλα πρέπει να επιλέγεται με κριτήρια το είδος των πλακιδίων προς τοποθέτηση, το χώρο τοποθέτησης και τις ειδικές συνθήκες που διαμορφώνονται. Κατά κανόνα στα δάπεδα χρησιμοποιούμε πιο ενισχυμένη κόλλα από αυτή που χρησιμοποιούμε στα μπάνια, ενώ σε εφαρμογές πισίνας χρησιμοποιούμε πιο εξειδικευμένα προϊόντα.

Η ποσότητα της κόλλας που καταναλώνουμε ανά τετραγωνικό μέτρο έχει να κάνει με το υπόστρωμα που έχουμε. Μια καλή ένδειξη για την ποσότητα της κόλλας που χρειάζεται είναι περίπου 7 κιλά/m².

Η επιλογή του στόκου έχει να κάνει με το χρώμα του πλακιδίου αλλά και το που θέλουμε να τον εφαρμόσουμε. Υπάρχουν πάρα πολλά χρώματα για στόκους και σίγουρα κάποιο θα μας καλύψει.

Ανάλογα με την εφαρμογή επιλέγουμε και διαφορετικό στόκο. Λεπτόκοκκοι στόκοι για μικρούς αρμούς, χοντρόκοκκοι στόκοι για μεγάλους αρμούς, εποξικοί στόκοι για στεγανότητα, ελαστικοί στόκοι για παλλόμενα δάπεδα κτλ.

Αντίθετα με την κόλλα, ο στόκος έχει να κάνει με τις διαστάσεις του πλακιδίου. Όσο μικρότερο το πλακάκι τόσο περισσότερος ο στόκος που χρειάζεται. Για παράδειγμα, για την τοποθέτηση πλακιδίου διάστασης 75×75 χρειάζεται πολύ λιγότερος στόκος από ότι όταν τοποθετούμε ψηφίδα. Ενδεικτικά, όταν τοποθετούμε πλακάκια διάστασης 60×60 ο στόκος που χρειάζεται είναι περίπου 5 κιλά ανά 10m².

Ο συνηθισμένος στόκος που χρησιμοποιούμε, δηλαδή ο απλός στόκος με βάση το τσιμέντο, έχει την τάση να αλλάζει χρώμα με την πάροδο του χρόνου ειδικά στο δάπεδο. Αυτό συμβαίνει λόγω του ότι είναι απορροφητικός και κατά την διάρκεια του καθαρισμού του δαπέδου το νερό που χρησιμοποιούμε δεν αλλάζεται τακτικά.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους μπορεί να κρακελάρει ο στόκος. Ένας λόγος είναι να τοποθετήθηκε ψιλόκοκκος στόκος σε χοντρό αρμό. Ένας ακόμα λόγος είναι η μη καλή προετοιμασία και εφαρμογή του στόκου. Επίσης, μπορεί το δάπεδο να μην είναι σταθερό, αλλά να πάλλεται το οποίο καταστρέφει τον στόκο. Η λίστα με τις αιτίες είναι μεγάλη και η σωστή προετοιμασία και γνώση του περιβάλλοντος εφαρμογής είναι το κλειδί.

Ο νεροχύτης μπορεί να είναι από τα εξής υλικά: ανοξείδωτος, γρανιτένιος, συνθετικός και πιο σπάνια πορσελάνινος, μαρμάρινος και τύπου corian. Ο νεροχύτης επίσης χωρίζεται σε υποκαθήμενο και σε ένθετο.

Ο νεροχύτης μπορεί να έχει από μια έως τρεις γούρνες και παίζει μεγάλο ρόλο το άνοιγμα του πάγκου που έχουμε. Η πιο συνήθης διάσταση σε άνοιγμα πάγκου είναι 80cm.

Στους ανοξείδωτους νεροχύτες υπάρχει μεγάλη γκάμα σε υφές ενώ αν ψάχνουμε διαφορετικά χρώματα καλύτερη λύση είναι οι γρανιτένιοι και οι συνθετικοί νεροχύτες.

Οι γρανιτένιοι νεροχύτες είναι κατασκευασμένοι σε μεγάλο βαθμό από φυσικά υλικά, ψημένα σε υψηλές θερμοκρασίες. Αποτελούνται 80% από χαλαζιακή άμμο και 20% από πολύ σκληρή ακρυλική ρητίνη. Προσοχή, οι συνθετικοί νεροχύτες έχουν εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά από τους γρανιτένιους.

Εκτός της αισθητικής που παίζει μεγάλο ρόλο στην επιλογή του νεροχύτη, η κυριότερη διαφορά είναι η καθαριότητα. Ένας γρανιτένιος νεροχύτης καλής ποιότητας (όπως της Franke) έχει την δυνατότητα να μειώνει την ανάπτυξη βακτηριδίων στην επιφάνεια του κατά 99%. Επίσης, γρανιτένιος νεροχύτης καλής ποιότητας έχει μεγαλύτερη αντοχή στην θερμοκρασία μέχρι και 280⁰C.

Οι ανοξείδωτοι νεροχύτες αναπόφευκτα φθείρονται με την πάροδο του χρόνου. Αυτό δεν είναι απαραίτητα ένα φαινόμενο προς αποφυγή. Οι εκδορές στην επιφάνεια του νεροχύτη προσδίδουν ένα mat look επιθυμητό από πολλούς. Παρόλα αυτά, αν επιθυμούμε να αφαιρέσουμε τις εκδορές, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ένα τραχύ σφουγγαράκι μαζί με μια ειδική πάστα (τύπου Inox Cream) και να τρίψουμε ελαφρώς την γρατζουνιά. Η εκδορά σταδιακά θα λειανθεί και θα εξαφανιστεί. Όταν επιτύχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα, ξεπλένουμε την επιφάνεια και την καθαρίζουμε με ένα στεγνό πανί.

Η σκουριά και οι έντονες κηλίδες οφείλονται σε εξωτερικά υλικά και όχι στον ίδιο τον νεροχύτη. Υλικά με βάση τον σίδηρο (και όχι ανοξείδωτα), αν ξεχαστούν μέσα στον νεροχύτη, μπορεί να αφήσουν στάμπες. Τα καθαριστικά που χρησιμοποιούνται σε τέτοιες περιπτώσεις έχουν σαν βάση το οξαλικό οξύ. Για τον καθαρισμό πρέπει να χρησιμοποιηθούν μαλακά σφουγγάρια και ποτέ συρμάτινα. Τρίβουμε απαλά το καθαριστικό με το σφουγγάρι και ξεπλένουμε την επιφάνεια σχολαστικά αφότου τελειώσουμε.

• Πρέπει να αποφεύγονται ισχυρά καθαριστικά με βάση το υποχλωριώδες νάτριο.
• Πρέπει να αποφεύγονται τα γυαλίστηκα ασημικών.
• Πρέπει να αποφεύγονται οξειδωτικά υλικά όπως χλωρίνη, καθαριστικό στόματος, λακ κτλ.
• Δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται συρμάτινα σφουγγαράκια ή σφουγγάρια από την τραχιά επιφάνειά τους.
• Πρέπει να μην αφήνουμε υπολείμματα τροφίμων για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνουμε σε όξυνα τρόφιμα όπως τσάι, καφέ, ξίδι, φρούτα κτλ.

• Μετά από κάθε χρήση καθαρίζουμε τα σχαράκια με ένα μαλακό σφουγγάρι και ένα ήπιο σαπούνι.
• Μπορούμε περιστασιακά να πλένουμε τα σχαράκια στο πλυντήριο πιάτων στο τμήμα με τα ασημικά.
• Τα σχαράκια δεν πρέπει να έρχονται σε άμεση επαφή με ζεστά σώματα όπως κατσαρόλες, εργαλεία, τηγάνια κτλ.
• Τα τραχιά σφουγγαράκια πρέπει να αποφεύγονται καθώς φθείρουν την επιφάνεια.
• Πρέπει να αποφεύγονται ισχυρά καθαριστικά με βάση το υποχλωριώδες νάτριο.
• Πρέπει να μην αφήνουμε υπολείμματα τροφίμων για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνουμε σε όξυνα τρόφιμα όπως τσάι, καφέ, ξίδι, φρούτα κτλ.